S obzirom da su žene iz marginalizovanih grupa često skrajnute, nevidljive za sistem i društvo u celini – njihovi problemi nisu prepoznati i kada trpe nasilje. Baš iz tog razloga društvo ih ne vidi kao osobe koje mogu da budu uspešne ili se udaju i budu majke. Zato je uvreženo mišljenje i da se nasilje njima ne dešava. Poražavajuća je činjenica da te žene, baš zato što pripadaju marginalizovanim grupama, češće trpe nasilje. Ustanove kojima bi se obratile većinom nisu prilagođene njihovim potrebama, odnosno nisu arhitektonski prilagođene za žene sa invaliditetom, nemaju taktilne trake za slepe, a često nemaju adekvatnog tumača za znakovni jezik za žene oštećenog sluha. Čini mi se da više pričamo o problemima žena iz marginalizovanih grupa, lošoj prilagođenosti institucija i da se na tome zaista radi. Onda dođem u situaciju da vidim zapravo da je i dalje veliki broj objekata nepristupačan ili institucije nemaju razumevanja za žrtve. Sve ovo što se radi su samo mali koraci ka promeni koji će u budućnosti nadam se dovesti do boljih uslova života, žena sa margine.
Autorka podkasta DIP – Slavica Trifunović
U jedanaestoj epizodi podkasta DIP- Devojka iz predgrađa autorka Slavica Trifunović razgovara sa Ivanom Zelić iz organizacije Iz kruga – Vojvodina i Jasminom Nikolić iz Viktimološkog društva Srbije o nasilju prema ženama u marginalizovanim grupama, kao i o nepristupačnosti institucija potrebama žena sa margine, ali i razlozima zašto one najčešće ne prijavljuju nasilje.
NAJČEŠĆI OBLIK NASILJA PREMA ŽENAMA SA INVALIDITETOM – PSIHOLOŠKO NASILJE
Ivana Zelić iz organizacije Iz kruga – Vojvodina, sa kojom je autorka razgovarala o nasilju prema ženama iz marginalizovanih grupa istakla je da je najčešći oblik nasilja sa kojim se one susreću psihološko, ali da se ono često dešava zajedno sa nekim drugim oblicima nasilja.
Kao najčešći oblik nasilja kada su u pitanju žene sa invaliditetom javlja se psihološko nasilje i to je zapravo nešto što je karakteristično i za žene bez invaliditeta. Nekada psihološko nasilje bude izolovano, dakle dešava se samo ono, a nekada, najčešće, bude u kombinaciji sa nekim drugim oblicima . Dakle vrlo često sa fizičkim nasiljem ili u kombinaciji sa ekonomskim, proganjanjem, seksualnim. Mada se seksualno nasilje veoma retko prijavljuje ne zato što ne postoji već je ženama potrebno dosta osnaživanja.
ROMKINJE NAJČEŠĆE ŽIVE U ZATVORENIM ZAJEDNICAMA I ZBOG TOGA REĐE PROGOVARAJU O NASILJU
Marginalizovanim grupama pripadaju žene sa invaliditetom, slepe i slabovide žene, žene sa menltalnim invaliditetima, žene na selu, kao i Romkinje, a Jasmina Nikolić iz Viktimološkog društva Srbije sa kojom je autorka razgovarala ističe da su romske zajednice najčešće zatvorene i da žene retko van njih pričaju o nasilju koje su pretprele
Imali smo prilike da ulazimo u romske zajednice i razgovaramo sa romskim ženama, da vidimo u principu kako se one snalaze u situaciji nasilja i čisto ako govorimo za Romkinje, naše iskustvo i istraživanje pokazuje da su oni oslonjeni na svoje romske zajednice, vrlo slabo komuniciraju i negde smeju da pričaju o nasilju van tih svojih zajednica.
Produkacija: Fabrika kreativnosti
Podkast je nastao u sklopu projekta Local Media and Young Journalists Fight against COVID-19 Disinformation“, koji su podržali The Balkan Trust for Democracy: A Project of the German Marshall Fund i USAID koji sprovodi Nezavisno društvo novinara Vojvodine.
